A teraz coś z niezupełnie innej beczki

Nad wodą bywam rzadko, bo i w okolicy jest mało zbiorników. Nic więc dziwnego, że ptaki wodne goszczą na tej stronie tylko przy okazji.
Takiej okazji przysporzyły ostatnie wyjazdy z Danielem Stasiowskim, z którym dzielnie eksplorowaliśmy centralną, północną i wschodnią część województwa podkarpackiego, w poszukiwaniu ciekawych gatunków ptaków.
Siewki, na które szczególnie liczyliśmy, niestety zawiodły (nie były naszym celem rycyki ani krwawodzioby, nastawialiśmy się raczej na biegusy), za to udało się zaobserwować kilka ciekawych "mewowców".

Z lewej strony rybitwa czarna (Chlidonias niger), z prawej rybitwa białoskrzydła (Chlidonias leucopterus),
obydwa ptaki tegoroczne (juv.). U rybitwy czarnej widać wyraźną plamkę poniżej szyi, której natomiast nie
ma rybitwa białoskrzydła. Buda Stalowska, 27 lipca 2017r.

Z wierzchu obydwie rybitwy są do siebie podobne, mają brunatne plecy i ciemne skrzydła (co odróżnia je od
podobnej rybitwy białowąsej, która ma jaśniejsze skrzydła oraz wyraźnie jaśniejsze plecy). Z tej dwójki, rybitwa
czarna ma popielaty kuper oraz ciemniejsze skrzydła, natomiast rybitwa białoskrzydła ma biały kuper
i jaśniejsze skrzydła. Buda Stalowska, 27 lipca 2017r.

Rybitwy na Budzie. Buda Stalowska, 27 lipca 2017r.

Tym razem dwie podobne mewy w szacie juv. Tak wiem, na tych zdjęciach wyglądają zupełnie różnie, ale
w terenie są podobnych gabarytów oraz mają bardzo podobny schemat ubarwienia i czasem mogą nastręczyć
kłopotu. Z lewej mewa czarnogłowa (Larus melanocephalus) o dość dużym, czarnym dziobie oraz jednolicie
białym spodzie skrzydeł; warto również zwrócić uwagę na wierzchołek skrzydła, który jest kontrastowo czarny i
niezbyt rozległy. Z prawej strony mewa siwa (Larus canus) o drobnym dziobie, przybrudzonym spodzie skrzydła
oraz rozległym, mało kontrastowym ciemnym wierzchołku. Ostrów, 27 lipca 2017r.

U mewy czarnogłowej wierzch jest znacznie bardziej kontrastowy; w okolicach barkówek (na plecach)
występuje ciemnobrunatne łuskowanie, a przez środek skrzydła przebiega jasnopopielaty pas (ciągnie się
przez duże pokrywy drugorzędowe od nasady skrzydła, przechodząc w połowie skrzydła na wewnętrzne
lotki Irz., wcinając się w nie głęboko w kierunku wierzchołka). Pas ten dobrze kontrastuje z czarnymi
lotkami IIrz. oraz zewnętrznymi lotkami Irz. U mewy siwej wszystkie te cechy są jakby przygaszone i mniej
kontrastowe, pas na skrzydle jest krótszy i koloru brudno-szarego a ciemne barkówki są dużo słabiej
zaznaczone. Ostrów, 27 lipca 2017r.

Całkiem fajne gatunki jak na środek lata, jednak niewątpliwym hitem wyjazdów była orlica, która trafiła nam się w stadzie mew białogłowych w gospodarstwie rybnym w Starzawie.

Orlica (Larus ichthyaetus) w 2 r. kal. Starzawa, 4 sierpnia 2017r. Trudno przegapić tak gustownie pomalowane
oko oraz potężny żółty dziób z czarną końcówką.

Orlica (Larus ichthyaetus). Była nieznacznie większa od obecnych w okolicy mew białogłowych, a jej lot
(uderzenia skrzydeł) był spokojniejszy od innych dużych mew obecnych na stawach.

Orlica (Larus ichthyaetus).